Tuesday, July 29, 2008

ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Νο1

Είμαι πολίτης της Ελληνικής Δημοκρατίας που σύμφωνα με το εισόδημά μου κατατάσσομαι στην κατηγορία “Λαός”, με την σημερινή έννοια του όρου, δηλαδή στην κατηγορία των «μεροκαματιάρηδων, άνεργων, μικροσυνταξιούχων και λοιπών μικρο…μικρών» και του «….δώσε ημίν σήμερον». Σ’αυτή την κατάσταση ευρισκόμενος άκουσα από τον πολλά υποσχόμενο (;) νέο αστέρα (;;) την πολιτικής ελίτ μας, κ. Τσίπρα, να δηλώνει: “Τέλος στην εποχή των αυτοδύναμων Κυβερνήσεων...” Και αναρωτήθηκα: έμενα τι με νοιάζει ; Αμα τελειώσουν, δηλαδή, οι αυτοδύναμες Κυβερνήσεις εγώ θα πάψω να λέω κάθε πρωί το «Πατερημών» ; Κι'αν ναι, πως ; Γιατί δεν μου το κάνει λιανά για να το καταλάβω ; Ή μήπως δεν θέλει κι'αυτός, όπως και οι άλλοι, να καταλάβω ;
Υ.Γ 1. Και μια και μιλάμε για πολυκομματικές κυβερνήσεις, λες και μόλις ανακαλύψαμε την Αμερική, να επισημαίνω δύο πολύ σημαντικά σημεία που έχουν σχέση με αυτές: πρώτον, για να είναι αποδοτικές (αν είναι) χρειάζεται να υπάρχει δημόσια διοίκηση κι'εμείς δεν έχουμε, (δες Ιταλία) και δεύτερον και πιο σημαντικό, είναι ότι κατά βάσην είναι αντιλαϊκές, γιατί αυτός είναι και ο λόγος που συστήνονται, δηλαδή να μπορούν να πέρνουν δύσκολες αποφάσεις με την λιγότερη δυνατή λαϊκή αντιδραση και μικρότερο πολιτικό κόστος, φυσικά.
Υ.Γ 2. Της τελευταίας στιγμής: Λέτε ότι αν υπήρχε πολυκομματική κυβέρνηση τώρα, οι συνδικαλιστές του ΟΣΕ θα είχανε αντιληφθεί και θα είχανε καταγγείλει τους απατεώνες συναδέλφους τους που κάνανε τις κομπίνες με τα σκράπ και τα επιπλέον βαγόνια στην αμαξοστοιχία;

Tuesday, July 8, 2008

Τελικά πράγματι δυστυχούμε ;

Είναι πολλά πράγματα στην διαχείριση των κοινών που εμείς οι απλοί άνθρωποι είτε γιατί δεν έχουμε τις γνώσεις, είτε γιατί οι πληροφορίες που μας δίνονται είναι, σκοπίμως “μισές”, δεν τα καταλαβαίνουμε. Είναι όμως και κάποια που όσο “τούβλο” και να είσαι, αν έχεις μάλιστα και μια πείρα διαχείρισης απλής οικογενειακής οικονομίας, καταλαβαίνεις ό,τι χρειάζεται για να δυσανασχετήσεις:
1ον- Όταν διαβάζεις, ότι η ΕΡΤ διέθεσε 1και, εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 400και, εκατομμύρια δραχμές (για να καταλαβαινόμαστε εμείς οι μεγαλύτεροι), για σήματα και άλλα ανούσια, επί της οθόνης “στολίδια” και λέω ανούσια γιατί για την βαρέως πάσχουσα ουσία που είναι π.χ. η κακοποίηση της Ελληνικής γλώσσας από τους διαφόρους “ρεπόρτερ” που οι περισσότεροι φαίνεται ότι δεν έχουν και πολύ καλή έως καθόλου, σχέση με την Γραμματική και το Συντακτικό, αλλά ούτε και με την ορθοφωνία, κανείς τους δεν ενδιαφέρεται. Ακούς π.χ. αυτό το συνεχές “εεεεεεεεεεεεεεεεε” πριν σχεδόν από κάθε λέξη που εκφέρει. Τα συνεχή “να πούμε” και το χειρότερο “πρέπει να πούμε” χωρίς να έχει καμία σχέση το “πρέπει” με αυτό που στη συνέχεια λέει. Άσε αυτό το“....τον διευθύνων σύμβουλο” και άλλες τέτοιες γραμματικούρες, που βγάζουν μάτια. Μάλιστα μια κυρία “ρεπόρτερ” εκτός των παραπάνω που χρησιμοποιεί κατά κόρον, φαίνεται ότι έχει και πρόβλημα αναπνευστικό (!) γιατί η εισπνοή της, την ώρα που μιλάει τρυπάει τ'αυτιά σου και σταματάει την δική σου αναπνοή.
2ον- Όταν ακούς, πρωί-πρωί (ραδιόφωνο ΣΚΑΪ 27/6) τον αιρετό (ε;) Νομάρχη Αθηνών να δικαιολογεί την ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ με 500χιλιάδες ευρώ, για τις ανάγκες της διοργάνωσης του Συνεδρίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην χώρα μας και να περιγράφει την διαδικασία διάθεσης του ποσού αυτού, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ υπέβαλε το αίτημα στον Νομάρχη, φυσικά κομματικό φίλο, ο Νομάρχης, εν συνεχεία, απευθύνθηκε στο Υπ.Εσωτερικών γιατί αυτός δεν είχε, λέει, τα χρήματα αυτά, πράγμα που δεν το ήξερε το ΠΑΣΟΚ, γιατί στην εποχή του η τοπική αυτοδιοίκηση είχε άφθονα χρήματα, ο δε κύριος Υπουργός αναγνωρίζοντας το μεγάλη σημασία αυτού του Συνεδρίου για την Ελλάδα αλλά και την τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως εξήγησε ο κ.Νομάρχης, διέθεσε τα χρήματα αυτά και άφησε απλήρωτους τους δασεργάτες που δούλεψαν στα καμένα της Πελοποννήσου. Τελικά το μάρμαρο το πλήρωσε η Βουλή, μετά από θόρυβο που φαίνεται ότι έγινε, αλλά οι δασεργάτες έμειναν απλήρωτοι. Τώρα αν με τα χρήματα αυτά θα μπορούσε, (αφήνοντας πάντα απλήρωτους αλλά στον καθαρό αέρα τους δασεργάτες), να λειτουργήσει τουλάχιστον μια μονάδα εντατικής σε κάποιο Νοσοκομείο της περιφερείας και να σωθεί κάποιος άνθρωπος, δεν έχει και μεγάλη σημασία, μπροστά στο “βάθεμα” και το “πλάτεμα” της Δημοκρατίας.
3ον- Όταν βλέπεις μέσα από τα κανάλια της ΕΡΤ (γιατί τα καινούργια σήματα σε κάνουν φανατικό τηλεθεατή της) τις ουρές των νέων της γενιάς των 700ευρώ, (κύριε Αλαβάνο), να στέκονται με τις ώρες στον ήλιο και να σκοτώνονται για ένα εισιτήριο της Μαντονα των 250 και 150 ευρώ.
Τότε, αν σου έχει μείνει ακόμα μυαλό καθαρό ....σκέφτεσαι (ίσως αυτό δεν θέλουν). Τελικά πράγματι δυστυχούμε ή αυτό πρέπει να πιστέψουμε για να αναζητήσουμε τον κάποιο που θα μας σώσει και που κατά “σύμπτωση” αυτός ο κάποιος είναι ένας από τους ίδιους που δεν μπορεί να μας σώσει, μελετώντας την εντελώς πρόσφατη ιστορία του.