ΚΙ'ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ, ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ, ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

Επειδή αυτή η ιστορία της αποκάλυψης σκανδάλων πολιτικών και της συνεπακόλουθης σκανδαλολογίας , τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια, έχει πάρει την μορφή "ριάλιτι σόου", δηλαδή ψυχαγωγικού θεάματος, προσφιλούς κυρίως των ΜΜΕ, νομίζω ότι είναι καιρός να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Παρένθεση: σκανδαλολογία δεν σημαίνει ανυπαρξία σκανδάλων ή ενόχων, αλλά η "σκανδαλώδης" παρουσίαση των λεπτομερειών, με σκοπό να έχουμε κάτι να λέμε άλλο απ' αυτό που πρέπεί να πούμε αλλά που δεν μας συμφέρει να το πούμε, "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε" δηλαδή.
Πρώτον, όλα τα σκάνδαλα της περιόδου αυτής είναι υποπροϊόντα ενός τεράστιου και μοναδικού στην ιστορία του νεότερου Ελληνικού Κράτους, υπερεθνικού, διαχρονικού και διακομματικού σκανδάλου που ονομάζεται "Δημόσιο Χρέος" και Δεύτερον, η ύπαρξη του Χρέους αυτού και μάλιστα συνεχώς διογκούμενου, αποκλείει, οποιαδήποτε βελτίωση, όχι μονό στην Παιδία και στην Κοινωνική Πρόνοια (υγεία, συντάξεις κλπ), που επαγγέλλονται κάθε λίγο και λιγάκι οι πολιτικοί μας (οι 300+1), αλλά και στο σύνολο των εργαζομένων στην χώρα αυτή. Κι'όμως γι'αυτό δεν μιλάει κανείς αν και αφορά το μέλλον, στην κυριολεξία, της Ελλάδας μας. Και δεν μιλάει γιατί βεβαίως δεν έχει τίποτα πειστικό να πει.
Αλήθεια, είδατε ποτέ κάποιο κόμμα αντιπολίτευσης, διαχρονικώς, ας πούμε από τα μικρά και "αδιάφθορα", άπ’αυτα δηλαδή, που για άλλες αιτίες και για ψήλου πήδημα αναστατώνουν το κέντρο της Αθήνας, να οργανώσουν μια διαμαρτυρία με ένα και μοναδικό πανώ με σύνθημα "Που πήγαινε τα λεφτά που χρωστάμε;". Μήπως είδατε κάποιο συνδικαλιστικό όργανο να κηρύσσει απεργία με αίτημα να δοθεί ανάλυση των δαπανών του Δημοσίου που να δικαιολογεί αυτό το χρέος; Μήπως δεν το ξέρουν; Βεβαιότατα και το ξέρουν και μην ακούτε τα φαιδρά "βρήκαμε άδεια ταμεία" και άλλα τέτοια κουφά, που επικαλούνται πάντα οι κυβερνήσεις κομμάτων που διαδέχθηκαν κυβερνήσεις άλλων κομμάτων. Ξέρουν και παραξέρουν γιατί σε όλες της υπηρεσίες του Κράτους υπάρχουν άνθρωποι όλων των κομμάτων που, μπορούν και το κάνουν, ενημερώνουν τις ηγεσίες τους.
Γνωρίζετε μήπως ότι στα ΔΣ όλων των ΔΕΚΟ και των Ταμείων υπάρχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων, δηλαδή συνδικαλιστές; Πως λοιπόν αυτοί δεν πήραν είδηση τις κομπίνες των Ομολόγων των Ταμείων, ή του ΟΣΕ (συρμοί με επί πλέον όχι ένα και δύο αλλά δέκα και είκοσι επιπλέον βαγόνια που κανείς (;) δεν ήξερε ποίου και τι μεταφέρουν) ή της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ με του χιλιάδες αργόσχολους; Εσείς κι' εγώ μπορεί να μην ξέραμε αλλά τα "εντεταλμένα όργανα της Διοίκησης" ή οι εκπρόσωποι των "εργαζόμενων" ήξεραν ή έπρεπε να ξέρουν. Ακούσατε ποτέ, ας πούμε, την ΓΕΣΕΕ να πει κάτι;
Πριν ολοκληρώσω αυτές τις σκέψης μου, γύρω απ'αυτό το Εθνικό Σκάνδαλο, άκουσα στις ειδήσεις τον κ.Γ.Παπανδρέου να διατυπώνει αυτό ακριβώς το ερώτημα, "Που πήγαν τα λεφτά κ.Καραμανλή;" σαν πράγματι να μην ξέρει! Αν όμως αύριο, με το καλό, θα γίνει Πρωθυπουργός και ανοίξει το συρτάρι του Ταμείου και το βρει άδειο θα μα πει ό,τι μας είπαν και οι προηγούμενοι και οι προ-προηγούμενοι, "δεν έχουμε λεφτά γιατί οι προηγούμενοι....μπλα....μπλα....μπλα....και κάντε υπομονή γιατί.....όταν σας τάζαμε δεν ξέραμε και άλλα τέτοια "δημοκρατικά".
Να λοιπόν ο ρόλος της σκανδαλολογίας. Και αυτό το ρόλο ξέρουν και τον παίζουν καλά τα συνεργαζόμενα "σωματεία" Κομμάτων-ΜΜΕ-Συνδικαλιστών-Κουκουλοφόρων, όσο για εμάς τον λαό, ασκόντας το "κυριαρχικό μας δικαίωμα" και με το πλαστικό σημαιάκι στο χέρι, θα εκλέξουμε, με το "αλάθητο ένστικτό" μας, τους καλύτερους που όμως, κατά διαβολική σύμπτωση, θα είναι ίδιοι με τους προηγούμενους, γιαυτό και επειδή στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα....ας πάμε για νέες εκλογές και "έχει ο Θεός". Αλλά με αυτά τα μυαλά, τα δικά τους και τα δικά μας, ο Θεός θα έχει γιατί είναι Θεός, εμείς όμως δεν θα έχουμε ποτέ!
Ας ρωτήσουμε λοιπόν ευθέως τον κ.Καραμανλή, τον κ.Παπανδρέου, την κ. Παπαρήγα, τον κ. Αλαβάνο, τον κ. Καρατζαφέρη: Ξέρετε που πήγαν τα 200 δισ.περίπου από το 1981 μέχρι το 2004 και τα άλλα 100 δισ.περίπου από το 2004 έως το 2009, επιπλέον των τρις που πείραμε από το "συνδικάτο" της ΕΟΚ και νυν ΕΕ; Εμείς ο Λαός, που πληρώνουμε, ρωτάμε κι'εσείς που τα διαχειριστήκατε απαντάτε, όλοι μαζί ή και ένας ένας χωριστά κ. Παπανδρέου. Και αν δεν ξέρετε, όσοι δεν ξέρετε, δεν κάνετε γιαυτή τη δουλειά, απλά και δημοκρατικά. Απάντηση, λοιπόν, τώρα και μετά βλέπουμε και για εκλογές και ποιούς θα ψηφίσουμε. Όχι άλλες λευκές επιταγές.

ΓΑΪΔΑΡΟΣ ΤΟΥ ΧΟΤΖΑ ΚΑΙ Η ΦΟΥΣΚΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ made in USA

Για τις ιστορίες του Χότζα όλοι, λίγο πολύ, κάτι έχουμε ακούσει, οι παλαιότεροι από εμάς πολύ περισσότερα. Ελέγοντο την εποχή που τα μηνύματα περνούσαν στους ανθρώπους του Λαού από στόμα σε στόμα, με τρόπο ώστε να γίνονται κατανοητά και διδακτικά σύμφωνα με το γνωστικό επίπεδο των απλών ανθρώπων της εποχή εκείνης, που ήταν χαμηλό και που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, δεν υπήρχαν.
Νομίζω ότι θα είναι χρήσιμο να θυμίσω μια απ’ αυτές τις ιστορίες που θα βοηθήσει πολλούς να κατανοήσουν καλύτερα το σημερινό οικονομικό πρόβλημα που μας βασανίζει.
Είχε, λοιπόν, ο Χότζας ένα γάιδαρο που τον βοηθούσε στις καθημερινές του δουλειές. Κάποια στιγμή που τα οικονομικά του, φαίνεται, δεν πήγαιναν καλά, σκέφτηκε μεταξύ άλλων οικονομικών μέτρων να μειώσει τα έξοδά του μαθαίνοντας τον γάιδαρο να μην τρώει! Άρχισε έτσι, να του μειώνει την καθημερινή ποσότητα φαγητού που το έδινε, τόσο ώστε σ’ ένα μήνα να σταματήσει τελείως να του δίνει τροφή. Ο γάιδαρος, φυσικά, μετά από 20-25 μέρες ψόφησε. Και τότε ο Χότζας, με παράπονο, ψιθύρισε : Για δες ατυχία, τώρα που ο γάιδαρος έμαθε να μην τρώει ψόφησε.
Αν θέλουμε, τώρα, να εκσυγχρονίσουμε αυτή την ιστορία με τα σημερινά δεδομένα αλλά να παραμείνει το ίδιο διδακτική, θα λέγαμε ότι ο σύγχρονος Χότζας ήθελε να κάνει τον γάιδαρό του ποιο παραγωγικό και γι’ αυτό του έδινε όλο και περισσότερη τροφή ώσπου στο τέλος τον έσκασε. Αυτό ακριβώς συνέβη και με τον γάιδαρο του θείου Σαμ-Χότζα. Αυτά μεταξύ σοβαρού – σοβαρότατου και αστείου (στην περιγραφή μόνο του γεγονότος αλλά τραγικού για όλους μας, στην πραγματικότητα).
Το ηθικό δίδαγμα τόσο της παλαιάς όσο και της νεότερης έκδοσης της ιστορίας του «γάιδαρου του Χότζα» είναι το ίδιο. Η παραβίαση των κανόνων της Φύσης τιμωρείται. Ο γιγαντισμός μέσω της απληστίας είναι παραβίαση της Φύσης.
Το σημαντικότερο όμως στην όλη ιστορία δεν είναι αυτό καθαυτό το γεγονός της κατάρρευσης ενός κακώς λειτουργήσαντος Καπιταλιστικού συστήματος, γιατί ήταν μοιραίο όπως μοιραία ήταν και η κατάρρευση για τον ίδιο λόγο , του Σοσιαλιστικού ( Σοβιετικού τύπου) Οικονομικού Συστήματος, γιατί και τα δύο αγνόησαν τον άνθρωπο, αλλά το ότι αυτό το γεγονός δεν το αντελήφθησαν εγκαίρως Επιστήμονες/Εγκέφαλοι της οικονομικής γνώσης. Αυτοί ακριβώς που ορίζουν τους κανόνες ζωή και θανάτου εκατομμυρίων ανθρώπων. Πως θα βγουν αύριο να ορίσουν ξανά τα διάφορα οικονομικά πρότυπα, στα οποία θα πρέπει να πειθαρχήσουμε όλοι ;
Και επειδή οι Σοσιαλιστές Οικονομολόγοι άρχισαν να ξαναδιαβάζουν τον Μαρξ, μήπως αυτή τη φορά τον καταλάβουν και τον εφαρμόσουν σωστά, μήπως και οι Καπιταλιστές συνάδελφοί τους, θα πρέπει να ανατρέξουν στις πηγές τις γνώσης τους που, μη υπάρχοντος γι’αυτούς Μαρξ, μελετήσουν και κατανοήσουν την ιστορία του «γάιδαρου του Χότζα»;

Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΕΣ

Δύο από τα «τρία κακά της μοίρας» αυτού του τόπου είναι πρώτα, πρώτα το περιβόητο και ακτύπητο λεγόμενο “πολιτικό κόστος” που αποτελεί τη βάση του πολιτικού μας συστήματος και δεύτερο, το Συνδικαλιστικό «κίνημα» όπως εκφράζεται αλά Ελληνικά, ως πρότυπο αντιλαϊκής συμπεριφοράς. Το πολιτικό κόστος καθορίζει την δράση και αντίδραση του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας μας, δηλαδή και των 300+1 και το δεύτερο επηρεάζει, δυστυχώς, στο μέγιστο βαθμό, την ζωή των άμοιρων πολιτών, δηλαδή του Λαού του ίδιου.

Αν δεχθούμε ότι μέρος της ευθύνης για την επιλογή μιας ικανής ή ανίκανης ηγεσίας μπορεί να έχει και ο Λαός αφού αυτός την εκλέγει, για τα καμώματα των Συνδικαλιστών δεν έχει καμία ευθύνη γιατί η εκλογή τους γίνεται από τις πολιτικές ηγεσίες και ας μην αμφιβάλουμε γι’αυτό.

Αφορμή για το σχόλιο αυτό μου έδωσε η ιερή αγανάκτηση των συνδικαλιστών της Ολυμπιακής, που θυμηθήκαν και πάλι την “περιουσία του Λαού” που κινδυνεύει από τους “υπηρέτες του κεφάλαιου” κλπ ξύλινα και ανούσια πια, μπλα, μπλα.

Επειδή όμως το “πράμα” παράγινε και το κόστος της “περιουσίας του Λαού” είναι πλέον δυσβάστακτο από τον “ιδιοκτήτη” Λαό (άλλος έχει τ'όνομα κι'αλλος την χάρη), χωρίς την παραμικρή ελπίδα κάποιας αλλαγής στο ορατό μέλλον, θα παραθέσω παρακάτω ένα δημοσίευμα εγκυρότατου οικονομικού εντύπου του 2001, στο οποίο περιγράφεται το μέγεθος και η αξία αυτής της “περιουσίας” και τα σχετικά σχόλια που δείχνουν ότι οι συνδικαλιστές αποθρασύνθηκαν τώρα και κάποιος, ο Λαός άμεσα δεν μπορεί, πρέπει να τους συνετίσει.

Κοντά σ'αυτούς βέβαια και οι αυριανοί “εν δυνάμει” κυβερνήτες μας, που μέσα σε 5 χρόνια επανέρχονται ως “παρθένοι”, εμφανιζόμενοι κι' αυτοί σαν να μην ξέρουν τίποτα για το.... “έγκλημα” και θυμηθήκαν την “περιουσία του Λαού” που θα προστατεύσουν (ωχ) ξανά (ωχ,ωχ) όταν....(ωχ,ωχ,ωχ). Αυτούς όμως ο Λαός μπορεί να του συνετίσει, αλλά γι'αυτό άλλη φορά.

Πριν λοιπόν 7 και πλέον χρόνια, ο “εν δυνάμει” σήμερα, υπουργός τότε, είχε βάλει στόχο, γράφει το έντυπο, “.....να πεισθούν οι ενδιαφερόμενοι ότι η εταιρία (Ολυμπιακή) παραμένει ακόμη συμφέρουσα επένδυση παρά τις συσσωρεμένες ζημιές” και παρακάτω “Η 25ετής περιπέτεια της Ολυμπιακής.....δείχνει να παίρνει σύντομα τέλος. Το πείραμα αυτό ωφέλησε τους κομματικούς στρατούς” (οι συνδικαλιστές και τότε, ακοίμητοι φρουροί της περιουσίας του λαού...... κοιμόντουσαν κουρασμένοι από την πολύ δουλειά) “και τις ρουσφετολογικές λογικές, φόρτωσε όμως στο κράτος τεράστια κόστη και διαμόρφωσε μια επιχείρηση-έκτρωμα, παράδειγμα προς αποφυγή σε μια ανοιχτή οικονομία”.

Ακούσατε ; Επιχείρηση-έκτρωμα και παράδειγμα προς αποφυγή “η περιουσία του Λαού” και το καμάρι των συνδικαλιστών. Και παρακάτω :

Η πώληση της Ολυμπιακής αποτελεί εν πολλοίς και το προσωπικό στοίχημα του υπουργού, αλλά και τη διασημότερη προτεραιότητα του πρωθυπουργού κ. Κ.Σημίτη, το επόμενο εξάμηνο. Τυχόν αποτυχία του εγχειρήματος είναι σαφές ότι θα προκαλέσει προβλήματα στην (τότε) κυβέρνηση, ενώ η επίτευξη του στόχου θα σημάνει και την σημαντικότερη αλλαγή στην οικονομία κατά τα τελευταία χρόνια, μετά την απελευθέρωση της αγορά τηλεπικοινωνιών (άλλη περιουσία του Λαού), που κατά σύμπτωση επιτέλεσε, πάλι, το ίδιο υπουργείο (τότε) στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς (2000), έπειτα από ανεπιτυχείς προσπάθειες 10 ετών.

Ακούσατε πάλι ; Προσωπικό στοίχημα του υπουργού, αλλά και την διασημότερη προτεραιότητα του πρωθυπουργού ! Δέκα χρόνια προσπαθούσαν να “ξεπουλήσουν την περιουσία του Λαού” και αν το πετύχαιναν θα σήμαινε την σημαντικότερη αλλαγή στην οικονομία αν όμως δεν το πετύχαιναν, τότε (2001), θα είχαν σοβαρά προβλήματα. Δεν τα κατάφεραν κι' έτσι “σώθηκε” η περιουσία των συνδικαλιστών, λάθος, του Λαού ήθελα να πω.

Με την ευκαιρία, να σας δώσω και μερικά ακόμα στοιχεία και σχόλια της ένδοξης εκείνης εποχής, που “ο Λαός ήταν στην εξουσία”, για να καταλάβετε περί ποιας περιουσίας αλλά και ποιας διαχείρισης του προβλήματος, μιλάμε. Διαβάζουμε λοιπόν :

Το πρόβλημα με την Ολυμπιακή άρχισε να γίνεται οξύ από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, με την απελευθέρωση της αγοράς αερομεταφορών, η οποία βρήκε την εταιρία σε ευάλωτη θέση......κλπ. Δηλαδή ο Λαός με το που ανέβηκε στην εξουσία (1981) άρχισε αμέσως να βγάζει τα μάτια του μόνος του, σαν αρχάριος και άπειρος που ήταν στην διαχείριση της περιουσίας του και χωρίς καμία από τις οι άλλες “δημοκρατικές δυνάμεις” (τις θυμόσαστε;), να τον συμβουλεύει σχετικά, όπως θα έκανε κάθε υπεύθυνος πατριώτης. Αντ' αυτού αφήσαν αυτή την ευθύνη στους αδιάφθορους και Λαολάτρες, “μπουκιά και συχώριο”, συνδικαλιστές.
Αποτέλεσμα; Ο “Λαός στην εξουσία” είδε και απο'δε ότι η περιουσία του όχι μόνο δεν αυγάτιζε αλλά σιγά σιγά χανότανε κιόλας, αποφάσισε να την (ξανά) πουλήσει, αφού προηγουμένως το πρώτο πείραμα “....με την ανάθεση του μάνατζμεντ στην εταιρεία Speedwing, θυγατρική της British Arways, είχε άδοξο τέλος, και κυρίως συσσώρευσε νέα προβλήματα στην Ολυμπιακή. Η Speedwing δεν κατάφερε να βάλει την εταιρεία σε στρατηγική συμμαχία, δεν πέτυχε τους στόχους του επιχειρησιακού προγράμματος (διόγκωσε το λειτουργικό κόστος και υπερεκτίμησε τα έσοδα) και τελικώς η British Arways, δήλωσε ότι δεν ενδιαφερόταν να αγοράσει το 20% της Ολυμπιακής....” Κοροΐδα ήτανε;
Πήρανε τα εκατομμυριάκια τους από την “περιουσία του Λαού” και φύγανε. Όσο για τους συνδικαλιστές, ως εταιρόρυθμα (!) πλέον μέλη της εταιρείας “Ο Λαός στην Εξουσία & Σια ΕΕ” επανήλθαν με τιμή και δόξα, στα καθήκοντά τους στην προστασία της “περιουσίας του Λαού”.
Όμως το πράμα, φαίνεται ότι δεν πήγαινε άλλο και “Η απόφαση για την ιδιωτικοποίηση, λέει η ιστορία, ελήφθη αρχές του 1998 (17 Ιανουαρίου), με δεδομένη την αδυναμία του Δημοσίου να χρηματοδοτεί πλέον την Ολυμπιακή, αλλά και της ίδιας της εταιρίας να πετύχει τους στόχους του Προγράμματος Εξυγίανσης”. Τζίφος δηλαδή και πάλι.
Η περιουσία όμως, που δεν είναι ποια περιουσία αλλά εικονική πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρει πλέον κανένα, εκτός τους συνδικαλιστές, ούτε χάρισμα. Και όχι μόνο δεν δίνει αλλά τρώει από την παιδεία, την υγεία και τα κρεβάτια της εντατικής, την σύνταξη, από το καλάθι της νοικοκυράς, δηλαδή, εδώ ταιριάζει απόλυτα, ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ και κανένας «προοδευτικός» εγκέφαλος, ούτε καν ο νέος και νέο αίμα και δυναμικός κ. Τσίπρας δεν διαμαρτύρεται, ίσως γιατί όσο ποιο φτωχός και αδύναμος είναι ο Λαός τόσους περισσότερους ψήφους διαμαρτυρίας θα αλιεύουν στα θολά νερά της αριστερίστικης (όχι αριστερής, είναι άλλο πράγμα) πολιτικής τους. Όσο για τους «εν δυνάμει» κυβέρνηση, έχουν, λέει, σχέδιο για την εξυγίανση της Ολυμπιακής! Τώρα (!). Και δεν μας το λένε, προφανώς για μην το κλέψουν οι Ιταλοί και έτσι βοηθήσουν τον δεξιό Μπερλουσκόνι στο πρόβλημα που έχει με την δική του Alitalia. Όχι τι.

Ο ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Θέλω να φέρω σε γνώση των φίλων bloggers, μια επιστολή με ημερομηνία 03/08/2008 που έλαβα από την ΤΕΛΛΑΣ Α.Ε. ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ, Μέλος του Ομίλου WIND, για ένα χρέος μου €10,14 του προηγούμενου μηνός. Η επιστολή γράφει:


«Αγαπητέ πελάτη,

«Θα θέλαμε να σας υπενθυμίσουμε ότι ο λογαριασμός σας που αφορά τις «υπηρεσίες Σταθερής Τηλεφωνίας και Internet παρουσιάζει ανεξόφλητο «υπόλοιπο €10,14. Παρακαλούμε όπως προβείτε στην τακτοποίηση της οφειλής «σας χρησιμοποιώντας έναν από τους τρόπους εξόφλησης που αναγράφονται «στο πίσω μέρος. Σε αντίθετη περίπτωση θα είμαστε στη δυσάρεστη θέση να «προβούμε σε προσωρινή διακοπή της παροχής των προαναφερόμενων «υπηρεσιών μας προς εσάς μετά την πάροδο είκοσι (20) ημερών από την «ημερομηνία έκδοσης που αναγράφεται στην παρούσα ειδοποίηση εξόφλησης, «καθώς και να αναθέσουμε την είσπραξη της οφειλής αυτής σε «εξωτερικούς συνεργάτες» (η τελευταία υπογράμμιση δική μου).


Ο λόγος που κοινοποιώ αυτή την επιστολή είναι για να εκφράσω την δυσφορία μου για τον, αδικαιολόγητα, αγενή τρόπο συντάξεως μιας τυπικής ενημερωτικής επιστολής προς ένα πελάτη, διότι περί αυτού πρόκειται και μάλιστα ενός πελάτη που δεν έχει εκδηλώσει προθέσεις κακοπληρωτή.
Σημειώνω ιδιαιτέρως την τελευταία φράση της επιστολής που αναφέρεται στην «…είσπραξη της οφειλής…κλπ» που δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό της επιστολής αυτής, λίαν επιεικώς, ως «αγενή».
Και μία απορία: Το πώς μια εταιρεία επιδιώκει την είσπραξη οφειλών προς αυτήν είναι θέμα εσωτερικής οργάνωσής της. Αυτό το «εξωτερικοί συνεργάτες» για να αναφέρεται και μάλιστα με έμφαση, κάτι άλλο πρέπει να σημαίνει, που δεν γνωρίζω και θα ήθελα πολύ να μάθω.
Και μία σύσταση προς την εταιρεία. Διαβαθμίστε τις ενημερωτικές επιστολές σας προς τους πελάτες σας σε 2-3 κατηγορίες π.χ. απλές ενημερωτικές, προειδοποιητικές, λήψης μέτρων κλπ, ανάλογα με το αντικείμενο και τον πελάτη, αν θέλετε να έχετε και το τεκμήριο της σοβαρότητας ανάλογο προς την οικονομικό σας μέγεθος.
Άλλως με αυτές τις προϋποθέσεις δεν με τιμά η συνεργασία μου μαζί σας και θα την διακόψω.
Ας μην ξεχνάμε ότι όσο ποιο μεγάλα είναι τα επιχειρηματικά οικονομικά μεγέθη τόσο ποιο μεγάλη είναι η ανάγκη που έχουν τους καταναλωτές. Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να ζήσει χωρίς κάποιον από αυτούς, ενώ κανείς τους δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμάς. Ας τους «φοβίσουμε» λοιπόν κι’ εμείς ως «εξωτερικοί συνεργάτες».

ΤΙ ΑΔΙΚΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ !

Διάβαζα την περασμένη Κυριακή 27/7 σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα: “Πως στήθηκε η κομπίνα με το σκραπ που στοίχισε εκατομμύρια στον ΟΣΕ” και απόρησα. Καλά, ξέφυγε από τους διάφορους σκανδαλοκυνηγούς, του Κοινοβουλίου μας π.χ. του κ.Καχρημάκη, ή των ΜΜΕ, ένα τέτοιο σκάνδαλο. Μα μέσα στις τόσες έννοιες που έχουν αυτοί οι άνθρωποι στο κεφάλι τους, για το καλό μας, το καταλαβαίνω και τους δικαιολογώ, αλλά από τους αδιάφθορους συνδικαλιστές πως ξέφυγε;
Αυτοί που με μια έννοια ξυπνάνε το πρωί και με την ίδια έννοια κοιμούνται βράδι: το συμφέρον του Λαού και του εργαζόμενου, ποτέ το δικό τους. Δεν πήραν το παράδειγμα από τους συναδέλφους τους της Ολυμπιακής που χάρις στις άοκνες προσπάθειές τους δεν αφήνουν να χαθεί ούτε λεπτό τόσο στο οικονομικό όσο και στην ακρίβεια εκτέλεσης των δρομολογίων και έτσι η εταιρία τους είναι σήμερα το καμάρι μας διεθνώς;
Και δεν θα έκανα αυτό το σχόλιο αν δεν υπήρχε το προηγούμενο όπου πάλι τους είχε ξεφύγει.
Το σκάνδαλο των Ομολόγων εννοώ, γιατί αν δεν τους είχε ξεφύγει θα το είχαν εγκαίρως καταγγείλει και δεν θα τα είχαν αγοράσει τα Ταμεία για να χάσουν τα λεφτά των ασφαλισμένων.
Σκέφτηκα λοιπόν, μήπως κάποιος συνάδελφός τους από την καταραμένη δεξιά τους ρίχνει κάτι στον καφέ και τους κοιμίζει, γιατί απ'αυτούς όλα να τα περιμένεις. Δεν εξηγείτε διαφορετικά, γιατί για να πούμε ότι παίρνουν κι' αυτοί “το κάτι τι τους” από την αρπαχτή και δεν μιλάνε, δεν το πιστεύω με τίποτα.
Όσο για το αν θα πάει κανείς φυλακή, είναι πολύ βάρβαρο ερώτημα. Στο κάτω κάτω δεν πουλούσαν πειρατικά cd, όπως κάτι φουκαράδες λαθρομετανάστες που κάνουν αυτή την κατάπτυστη απάτη για ένα πιάτο φαί.
Αντιθέτως, τα σαΐνια του ΟΣΕ έχουν ευγενέστερους και υψηλότερους στόχους. Προσπαθούν να ανελιχθούν στην ανώτερη κοινωνική τάξη, αυτή των νεοπλούτων, με τζιπ 4Χ4 μεγέθους στρατιωτικού οχήματος μεταφοράς προσωπικού (όσο ποιο μεγάλο τόσο καλύτερα) και φουσκωτό 10 μέτρων, πουλώντας όμως περιουσία ενός “μονοπώλιου”, κάνοντας έτσι και μια ηρωική αντίσταση κατά των μονοπωλίων που ρουφάνε το αίμα…κλπ.

Τι άδικος που είναι ο κόσμος!

ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Νο1

Είμαι πολίτης της Ελληνικής Δημοκρατίας που σύμφωνα με το εισόδημά μου κατατάσσομαι στην κατηγορία “Λαός”, με την σημερινή έννοια του όρου, δηλαδή στην κατηγορία των «μεροκαματιάρηδων, άνεργων, μικροσυνταξιούχων και λοιπών μικρο…μικρών» και του «….δώσε ημίν σήμερον». Σ’αυτή την κατάσταση ευρισκόμενος άκουσα από τον πολλά υποσχόμενο (;) νέο αστέρα (;;) την πολιτικής ελίτ μας, κ. Τσίπρα, να δηλώνει: “Τέλος στην εποχή των αυτοδύναμων Κυβερνήσεων...” Και αναρωτήθηκα: έμενα τι με νοιάζει ; Αμα τελειώσουν, δηλαδή, οι αυτοδύναμες Κυβερνήσεις εγώ θα πάψω να λέω κάθε πρωί το «Πατερημών» ; Κι'αν ναι, πως ; Γιατί δεν μου το κάνει λιανά για να το καταλάβω ; Ή μήπως δεν θέλει κι'αυτός, όπως και οι άλλοι, να καταλάβω ;
Υ.Γ 1. Και μια και μιλάμε για πολυκομματικές κυβερνήσεις, λες και μόλις ανακαλύψαμε την Αμερική, να επισημαίνω δύο πολύ σημαντικά σημεία που έχουν σχέση με αυτές: πρώτον, για να είναι αποδοτικές (αν είναι) χρειάζεται να υπάρχει δημόσια διοίκηση κι'εμείς δεν έχουμε, (δες Ιταλία) και δεύτερον και πιο σημαντικό, είναι ότι κατά βάσην είναι αντιλαϊκές, γιατί αυτός είναι και ο λόγος που συστήνονται, δηλαδή να μπορούν να πέρνουν δύσκολες αποφάσεις με την λιγότερη δυνατή λαϊκή αντιδραση και μικρότερο πολιτικό κόστος, φυσικά.
Υ.Γ 2. Της τελευταίας στιγμής: Λέτε ότι αν υπήρχε πολυκομματική κυβέρνηση τώρα, οι συνδικαλιστές του ΟΣΕ θα είχανε αντιληφθεί και θα είχανε καταγγείλει τους απατεώνες συναδέλφους τους που κάνανε τις κομπίνες με τα σκράπ και τα επιπλέον βαγόνια στην αμαξοστοιχία;

Τελικά πράγματι δυστυχούμε ;

Είναι πολλά πράγματα στην διαχείριση των κοινών που εμείς οι απλοί άνθρωποι είτε γιατί δεν έχουμε τις γνώσεις, είτε γιατί οι πληροφορίες που μας δίνονται είναι, σκοπίμως “μισές”, δεν τα καταλαβαίνουμε. Είναι όμως και κάποια που όσο “τούβλο” και να είσαι, αν έχεις μάλιστα και μια πείρα διαχείρισης απλής οικογενειακής οικονομίας, καταλαβαίνεις ό,τι χρειάζεται για να δυσανασχετήσεις:
1ον- Όταν διαβάζεις, ότι η ΕΡΤ διέθεσε 1και, εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 400και, εκατομμύρια δραχμές (για να καταλαβαινόμαστε εμείς οι μεγαλύτεροι), για σήματα και άλλα ανούσια, επί της οθόνης “στολίδια” και λέω ανούσια γιατί για την βαρέως πάσχουσα ουσία που είναι π.χ. η κακοποίηση της Ελληνικής γλώσσας από τους διαφόρους “ρεπόρτερ” που οι περισσότεροι φαίνεται ότι δεν έχουν και πολύ καλή έως καθόλου, σχέση με την Γραμματική και το Συντακτικό, αλλά ούτε και με την ορθοφωνία, κανείς τους δεν ενδιαφέρεται. Ακούς π.χ. αυτό το συνεχές “εεεεεεεεεεεεεεεεε” πριν σχεδόν από κάθε λέξη που εκφέρει. Τα συνεχή “να πούμε” και το χειρότερο “πρέπει να πούμε” χωρίς να έχει καμία σχέση το “πρέπει” με αυτό που στη συνέχεια λέει. Άσε αυτό το“....τον διευθύνων σύμβουλο” και άλλες τέτοιες γραμματικούρες, που βγάζουν μάτια. Μάλιστα μια κυρία “ρεπόρτερ” εκτός των παραπάνω που χρησιμοποιεί κατά κόρον, φαίνεται ότι έχει και πρόβλημα αναπνευστικό (!) γιατί η εισπνοή της, την ώρα που μιλάει τρυπάει τ'αυτιά σου και σταματάει την δική σου αναπνοή.
2ον- Όταν ακούς, πρωί-πρωί (ραδιόφωνο ΣΚΑΪ 27/6) τον αιρετό (ε;) Νομάρχη Αθηνών να δικαιολογεί την ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ με 500χιλιάδες ευρώ, για τις ανάγκες της διοργάνωσης του Συνεδρίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην χώρα μας και να περιγράφει την διαδικασία διάθεσης του ποσού αυτού, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ υπέβαλε το αίτημα στον Νομάρχη, φυσικά κομματικό φίλο, ο Νομάρχης, εν συνεχεία, απευθύνθηκε στο Υπ.Εσωτερικών γιατί αυτός δεν είχε, λέει, τα χρήματα αυτά, πράγμα που δεν το ήξερε το ΠΑΣΟΚ, γιατί στην εποχή του η τοπική αυτοδιοίκηση είχε άφθονα χρήματα, ο δε κύριος Υπουργός αναγνωρίζοντας το μεγάλη σημασία αυτού του Συνεδρίου για την Ελλάδα αλλά και την τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως εξήγησε ο κ.Νομάρχης, διέθεσε τα χρήματα αυτά και άφησε απλήρωτους τους δασεργάτες που δούλεψαν στα καμένα της Πελοποννήσου. Τελικά το μάρμαρο το πλήρωσε η Βουλή, μετά από θόρυβο που φαίνεται ότι έγινε, αλλά οι δασεργάτες έμειναν απλήρωτοι. Τώρα αν με τα χρήματα αυτά θα μπορούσε, (αφήνοντας πάντα απλήρωτους αλλά στον καθαρό αέρα τους δασεργάτες), να λειτουργήσει τουλάχιστον μια μονάδα εντατικής σε κάποιο Νοσοκομείο της περιφερείας και να σωθεί κάποιος άνθρωπος, δεν έχει και μεγάλη σημασία, μπροστά στο “βάθεμα” και το “πλάτεμα” της Δημοκρατίας.
3ον- Όταν βλέπεις μέσα από τα κανάλια της ΕΡΤ (γιατί τα καινούργια σήματα σε κάνουν φανατικό τηλεθεατή της) τις ουρές των νέων της γενιάς των 700ευρώ, (κύριε Αλαβάνο), να στέκονται με τις ώρες στον ήλιο και να σκοτώνονται για ένα εισιτήριο της Μαντονα των 250 και 150 ευρώ.
Τότε, αν σου έχει μείνει ακόμα μυαλό καθαρό ....σκέφτεσαι (ίσως αυτό δεν θέλουν). Τελικά πράγματι δυστυχούμε ή αυτό πρέπει να πιστέψουμε για να αναζητήσουμε τον κάποιο που θα μας σώσει και που κατά “σύμπτωση” αυτός ο κάποιος είναι ένας από τους ίδιους που δεν μπορεί να μας σώσει, μελετώντας την εντελώς πρόσφατη ιστορία του.