Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΕΣ

Δύο από τα «τρία κακά της μοίρας» αυτού του τόπου είναι πρώτα, πρώτα το περιβόητο και ακτύπητο λεγόμενο “πολιτικό κόστος” που αποτελεί τη βάση του πολιτικού μας συστήματος και δεύτερο, το Συνδικαλιστικό «κίνημα» όπως εκφράζεται αλά Ελληνικά, ως πρότυπο αντιλαϊκής συμπεριφοράς. Το πολιτικό κόστος καθορίζει την δράση και αντίδραση του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας μας, δηλαδή και των 300+1 και το δεύτερο επηρεάζει, δυστυχώς, στο μέγιστο βαθμό, την ζωή των άμοιρων πολιτών, δηλαδή του Λαού του ίδιου.

Αν δεχθούμε ότι μέρος της ευθύνης για την επιλογή μιας ικανής ή ανίκανης ηγεσίας μπορεί να έχει και ο Λαός αφού αυτός την εκλέγει, για τα καμώματα των Συνδικαλιστών δεν έχει καμία ευθύνη γιατί η εκλογή τους γίνεται από τις πολιτικές ηγεσίες και ας μην αμφιβάλουμε γι’αυτό.

Αφορμή για το σχόλιο αυτό μου έδωσε η ιερή αγανάκτηση των συνδικαλιστών της Ολυμπιακής, που θυμηθήκαν και πάλι την “περιουσία του Λαού” που κινδυνεύει από τους “υπηρέτες του κεφάλαιου” κλπ ξύλινα και ανούσια πια, μπλα, μπλα.

Επειδή όμως το “πράμα” παράγινε και το κόστος της “περιουσίας του Λαού” είναι πλέον δυσβάστακτο από τον “ιδιοκτήτη” Λαό (άλλος έχει τ'όνομα κι'αλλος την χάρη), χωρίς την παραμικρή ελπίδα κάποιας αλλαγής στο ορατό μέλλον, θα παραθέσω παρακάτω ένα δημοσίευμα εγκυρότατου οικονομικού εντύπου του 2001, στο οποίο περιγράφεται το μέγεθος και η αξία αυτής της “περιουσίας” και τα σχετικά σχόλια που δείχνουν ότι οι συνδικαλιστές αποθρασύνθηκαν τώρα και κάποιος, ο Λαός άμεσα δεν μπορεί, πρέπει να τους συνετίσει.

Κοντά σ'αυτούς βέβαια και οι αυριανοί “εν δυνάμει” κυβερνήτες μας, που μέσα σε 5 χρόνια επανέρχονται ως “παρθένοι”, εμφανιζόμενοι κι' αυτοί σαν να μην ξέρουν τίποτα για το.... “έγκλημα” και θυμηθήκαν την “περιουσία του Λαού” που θα προστατεύσουν (ωχ) ξανά (ωχ,ωχ) όταν....(ωχ,ωχ,ωχ). Αυτούς όμως ο Λαός μπορεί να του συνετίσει, αλλά γι'αυτό άλλη φορά.

Πριν λοιπόν 7 και πλέον χρόνια, ο “εν δυνάμει” σήμερα, υπουργός τότε, είχε βάλει στόχο, γράφει το έντυπο, “.....να πεισθούν οι ενδιαφερόμενοι ότι η εταιρία (Ολυμπιακή) παραμένει ακόμη συμφέρουσα επένδυση παρά τις συσσωρεμένες ζημιές” και παρακάτω “Η 25ετής περιπέτεια της Ολυμπιακής.....δείχνει να παίρνει σύντομα τέλος. Το πείραμα αυτό ωφέλησε τους κομματικούς στρατούς” (οι συνδικαλιστές και τότε, ακοίμητοι φρουροί της περιουσίας του λαού...... κοιμόντουσαν κουρασμένοι από την πολύ δουλειά) “και τις ρουσφετολογικές λογικές, φόρτωσε όμως στο κράτος τεράστια κόστη και διαμόρφωσε μια επιχείρηση-έκτρωμα, παράδειγμα προς αποφυγή σε μια ανοιχτή οικονομία”.

Ακούσατε ; Επιχείρηση-έκτρωμα και παράδειγμα προς αποφυγή “η περιουσία του Λαού” και το καμάρι των συνδικαλιστών. Και παρακάτω :

Η πώληση της Ολυμπιακής αποτελεί εν πολλοίς και το προσωπικό στοίχημα του υπουργού, αλλά και τη διασημότερη προτεραιότητα του πρωθυπουργού κ. Κ.Σημίτη, το επόμενο εξάμηνο. Τυχόν αποτυχία του εγχειρήματος είναι σαφές ότι θα προκαλέσει προβλήματα στην (τότε) κυβέρνηση, ενώ η επίτευξη του στόχου θα σημάνει και την σημαντικότερη αλλαγή στην οικονομία κατά τα τελευταία χρόνια, μετά την απελευθέρωση της αγορά τηλεπικοινωνιών (άλλη περιουσία του Λαού), που κατά σύμπτωση επιτέλεσε, πάλι, το ίδιο υπουργείο (τότε) στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς (2000), έπειτα από ανεπιτυχείς προσπάθειες 10 ετών.

Ακούσατε πάλι ; Προσωπικό στοίχημα του υπουργού, αλλά και την διασημότερη προτεραιότητα του πρωθυπουργού ! Δέκα χρόνια προσπαθούσαν να “ξεπουλήσουν την περιουσία του Λαού” και αν το πετύχαιναν θα σήμαινε την σημαντικότερη αλλαγή στην οικονομία αν όμως δεν το πετύχαιναν, τότε (2001), θα είχαν σοβαρά προβλήματα. Δεν τα κατάφεραν κι' έτσι “σώθηκε” η περιουσία των συνδικαλιστών, λάθος, του Λαού ήθελα να πω.

Με την ευκαιρία, να σας δώσω και μερικά ακόμα στοιχεία και σχόλια της ένδοξης εκείνης εποχής, που “ο Λαός ήταν στην εξουσία”, για να καταλάβετε περί ποιας περιουσίας αλλά και ποιας διαχείρισης του προβλήματος, μιλάμε. Διαβάζουμε λοιπόν :

Το πρόβλημα με την Ολυμπιακή άρχισε να γίνεται οξύ από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, με την απελευθέρωση της αγοράς αερομεταφορών, η οποία βρήκε την εταιρία σε ευάλωτη θέση......κλπ. Δηλαδή ο Λαός με το που ανέβηκε στην εξουσία (1981) άρχισε αμέσως να βγάζει τα μάτια του μόνος του, σαν αρχάριος και άπειρος που ήταν στην διαχείριση της περιουσίας του και χωρίς καμία από τις οι άλλες “δημοκρατικές δυνάμεις” (τις θυμόσαστε;), να τον συμβουλεύει σχετικά, όπως θα έκανε κάθε υπεύθυνος πατριώτης. Αντ' αυτού αφήσαν αυτή την ευθύνη στους αδιάφθορους και Λαολάτρες, “μπουκιά και συχώριο”, συνδικαλιστές.
Αποτέλεσμα; Ο “Λαός στην εξουσία” είδε και απο'δε ότι η περιουσία του όχι μόνο δεν αυγάτιζε αλλά σιγά σιγά χανότανε κιόλας, αποφάσισε να την (ξανά) πουλήσει, αφού προηγουμένως το πρώτο πείραμα “....με την ανάθεση του μάνατζμεντ στην εταιρεία Speedwing, θυγατρική της British Arways, είχε άδοξο τέλος, και κυρίως συσσώρευσε νέα προβλήματα στην Ολυμπιακή. Η Speedwing δεν κατάφερε να βάλει την εταιρεία σε στρατηγική συμμαχία, δεν πέτυχε τους στόχους του επιχειρησιακού προγράμματος (διόγκωσε το λειτουργικό κόστος και υπερεκτίμησε τα έσοδα) και τελικώς η British Arways, δήλωσε ότι δεν ενδιαφερόταν να αγοράσει το 20% της Ολυμπιακής....” Κοροΐδα ήτανε;
Πήρανε τα εκατομμυριάκια τους από την “περιουσία του Λαού” και φύγανε. Όσο για τους συνδικαλιστές, ως εταιρόρυθμα (!) πλέον μέλη της εταιρείας “Ο Λαός στην Εξουσία & Σια ΕΕ” επανήλθαν με τιμή και δόξα, στα καθήκοντά τους στην προστασία της “περιουσίας του Λαού”.
Όμως το πράμα, φαίνεται ότι δεν πήγαινε άλλο και “Η απόφαση για την ιδιωτικοποίηση, λέει η ιστορία, ελήφθη αρχές του 1998 (17 Ιανουαρίου), με δεδομένη την αδυναμία του Δημοσίου να χρηματοδοτεί πλέον την Ολυμπιακή, αλλά και της ίδιας της εταιρίας να πετύχει τους στόχους του Προγράμματος Εξυγίανσης”. Τζίφος δηλαδή και πάλι.
Η περιουσία όμως, που δεν είναι ποια περιουσία αλλά εικονική πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρει πλέον κανένα, εκτός τους συνδικαλιστές, ούτε χάρισμα. Και όχι μόνο δεν δίνει αλλά τρώει από την παιδεία, την υγεία και τα κρεβάτια της εντατικής, την σύνταξη, από το καλάθι της νοικοκυράς, δηλαδή, εδώ ταιριάζει απόλυτα, ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ και κανένας «προοδευτικός» εγκέφαλος, ούτε καν ο νέος και νέο αίμα και δυναμικός κ. Τσίπρας δεν διαμαρτύρεται, ίσως γιατί όσο ποιο φτωχός και αδύναμος είναι ο Λαός τόσους περισσότερους ψήφους διαμαρτυρίας θα αλιεύουν στα θολά νερά της αριστερίστικης (όχι αριστερής, είναι άλλο πράγμα) πολιτικής τους. Όσο για τους «εν δυνάμει» κυβέρνηση, έχουν, λέει, σχέδιο για την εξυγίανση της Ολυμπιακής! Τώρα (!). Και δεν μας το λένε, προφανώς για μην το κλέψουν οι Ιταλοί και έτσι βοηθήσουν τον δεξιό Μπερλουσκόνι στο πρόβλημα που έχει με την δική του Alitalia. Όχι τι.