ΓΑΪΔΑΡΟΣ ΤΟΥ ΧΟΤΖΑ ΚΑΙ Η ΦΟΥΣΚΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ made in USA

Για τις ιστορίες του Χότζα όλοι, λίγο πολύ, κάτι έχουμε ακούσει, οι παλαιότεροι από εμάς πολύ περισσότερα. Ελέγοντο την εποχή που τα μηνύματα περνούσαν στους ανθρώπους του Λαού από στόμα σε στόμα, με τρόπο ώστε να γίνονται κατανοητά και διδακτικά σύμφωνα με το γνωστικό επίπεδο των απλών ανθρώπων της εποχή εκείνης, που ήταν χαμηλό και που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, δεν υπήρχαν.
Νομίζω ότι θα είναι χρήσιμο να θυμίσω μια απ’ αυτές τις ιστορίες που θα βοηθήσει πολλούς να κατανοήσουν καλύτερα το σημερινό οικονομικό πρόβλημα που μας βασανίζει.
Είχε, λοιπόν, ο Χότζας ένα γάιδαρο που τον βοηθούσε στις καθημερινές του δουλειές. Κάποια στιγμή που τα οικονομικά του, φαίνεται, δεν πήγαιναν καλά, σκέφτηκε μεταξύ άλλων οικονομικών μέτρων να μειώσει τα έξοδά του μαθαίνοντας τον γάιδαρο να μην τρώει! Άρχισε έτσι, να του μειώνει την καθημερινή ποσότητα φαγητού που το έδινε, τόσο ώστε σ’ ένα μήνα να σταματήσει τελείως να του δίνει τροφή. Ο γάιδαρος, φυσικά, μετά από 20-25 μέρες ψόφησε. Και τότε ο Χότζας, με παράπονο, ψιθύρισε : Για δες ατυχία, τώρα που ο γάιδαρος έμαθε να μην τρώει ψόφησε.
Αν θέλουμε, τώρα, να εκσυγχρονίσουμε αυτή την ιστορία με τα σημερινά δεδομένα αλλά να παραμείνει το ίδιο διδακτική, θα λέγαμε ότι ο σύγχρονος Χότζας ήθελε να κάνει τον γάιδαρό του ποιο παραγωγικό και γι’ αυτό του έδινε όλο και περισσότερη τροφή ώσπου στο τέλος τον έσκασε. Αυτό ακριβώς συνέβη και με τον γάιδαρο του θείου Σαμ-Χότζα. Αυτά μεταξύ σοβαρού – σοβαρότατου και αστείου (στην περιγραφή μόνο του γεγονότος αλλά τραγικού για όλους μας, στην πραγματικότητα).
Το ηθικό δίδαγμα τόσο της παλαιάς όσο και της νεότερης έκδοσης της ιστορίας του «γάιδαρου του Χότζα» είναι το ίδιο. Η παραβίαση των κανόνων της Φύσης τιμωρείται. Ο γιγαντισμός μέσω της απληστίας είναι παραβίαση της Φύσης.
Το σημαντικότερο όμως στην όλη ιστορία δεν είναι αυτό καθαυτό το γεγονός της κατάρρευσης ενός κακώς λειτουργήσαντος Καπιταλιστικού συστήματος, γιατί ήταν μοιραίο όπως μοιραία ήταν και η κατάρρευση για τον ίδιο λόγο , του Σοσιαλιστικού ( Σοβιετικού τύπου) Οικονομικού Συστήματος, γιατί και τα δύο αγνόησαν τον άνθρωπο, αλλά το ότι αυτό το γεγονός δεν το αντελήφθησαν εγκαίρως Επιστήμονες/Εγκέφαλοι της οικονομικής γνώσης. Αυτοί ακριβώς που ορίζουν τους κανόνες ζωή και θανάτου εκατομμυρίων ανθρώπων. Πως θα βγουν αύριο να ορίσουν ξανά τα διάφορα οικονομικά πρότυπα, στα οποία θα πρέπει να πειθαρχήσουμε όλοι ;
Και επειδή οι Σοσιαλιστές Οικονομολόγοι άρχισαν να ξαναδιαβάζουν τον Μαρξ, μήπως αυτή τη φορά τον καταλάβουν και τον εφαρμόσουν σωστά, μήπως και οι Καπιταλιστές συνάδελφοί τους, θα πρέπει να ανατρέξουν στις πηγές τις γνώσης τους που, μη υπάρχοντος γι’αυτούς Μαρξ, μελετήσουν και κατανοήσουν την ιστορία του «γάιδαρου του Χότζα»;

Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΕΣ

Δύο από τα «τρία κακά της μοίρας» αυτού του τόπου είναι πρώτα, πρώτα το περιβόητο και ακτύπητο λεγόμενο “πολιτικό κόστος” που αποτελεί τη βάση του πολιτικού μας συστήματος και δεύτερο, το Συνδικαλιστικό «κίνημα» όπως εκφράζεται αλά Ελληνικά, ως πρότυπο αντιλαϊκής συμπεριφοράς. Το πολιτικό κόστος καθορίζει την δράση και αντίδραση του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας μας, δηλαδή και των 300+1 και το δεύτερο επηρεάζει, δυστυχώς, στο μέγιστο βαθμό, την ζωή των άμοιρων πολιτών, δηλαδή του Λαού του ίδιου.

Αν δεχθούμε ότι μέρος της ευθύνης για την επιλογή μιας ικανής ή ανίκανης ηγεσίας μπορεί να έχει και ο Λαός αφού αυτός την εκλέγει, για τα καμώματα των Συνδικαλιστών δεν έχει καμία ευθύνη γιατί η εκλογή τους γίνεται από τις πολιτικές ηγεσίες και ας μην αμφιβάλουμε γι’αυτό.

Αφορμή για το σχόλιο αυτό μου έδωσε η ιερή αγανάκτηση των συνδικαλιστών της Ολυμπιακής, που θυμηθήκαν και πάλι την “περιουσία του Λαού” που κινδυνεύει από τους “υπηρέτες του κεφάλαιου” κλπ ξύλινα και ανούσια πια, μπλα, μπλα.

Επειδή όμως το “πράμα” παράγινε και το κόστος της “περιουσίας του Λαού” είναι πλέον δυσβάστακτο από τον “ιδιοκτήτη” Λαό (άλλος έχει τ'όνομα κι'αλλος την χάρη), χωρίς την παραμικρή ελπίδα κάποιας αλλαγής στο ορατό μέλλον, θα παραθέσω παρακάτω ένα δημοσίευμα εγκυρότατου οικονομικού εντύπου του 2001, στο οποίο περιγράφεται το μέγεθος και η αξία αυτής της “περιουσίας” και τα σχετικά σχόλια που δείχνουν ότι οι συνδικαλιστές αποθρασύνθηκαν τώρα και κάποιος, ο Λαός άμεσα δεν μπορεί, πρέπει να τους συνετίσει.

Κοντά σ'αυτούς βέβαια και οι αυριανοί “εν δυνάμει” κυβερνήτες μας, που μέσα σε 5 χρόνια επανέρχονται ως “παρθένοι”, εμφανιζόμενοι κι' αυτοί σαν να μην ξέρουν τίποτα για το.... “έγκλημα” και θυμηθήκαν την “περιουσία του Λαού” που θα προστατεύσουν (ωχ) ξανά (ωχ,ωχ) όταν....(ωχ,ωχ,ωχ). Αυτούς όμως ο Λαός μπορεί να του συνετίσει, αλλά γι'αυτό άλλη φορά.

Πριν λοιπόν 7 και πλέον χρόνια, ο “εν δυνάμει” σήμερα, υπουργός τότε, είχε βάλει στόχο, γράφει το έντυπο, “.....να πεισθούν οι ενδιαφερόμενοι ότι η εταιρία (Ολυμπιακή) παραμένει ακόμη συμφέρουσα επένδυση παρά τις συσσωρεμένες ζημιές” και παρακάτω “Η 25ετής περιπέτεια της Ολυμπιακής.....δείχνει να παίρνει σύντομα τέλος. Το πείραμα αυτό ωφέλησε τους κομματικούς στρατούς” (οι συνδικαλιστές και τότε, ακοίμητοι φρουροί της περιουσίας του λαού...... κοιμόντουσαν κουρασμένοι από την πολύ δουλειά) “και τις ρουσφετολογικές λογικές, φόρτωσε όμως στο κράτος τεράστια κόστη και διαμόρφωσε μια επιχείρηση-έκτρωμα, παράδειγμα προς αποφυγή σε μια ανοιχτή οικονομία”.

Ακούσατε ; Επιχείρηση-έκτρωμα και παράδειγμα προς αποφυγή “η περιουσία του Λαού” και το καμάρι των συνδικαλιστών. Και παρακάτω :

Η πώληση της Ολυμπιακής αποτελεί εν πολλοίς και το προσωπικό στοίχημα του υπουργού, αλλά και τη διασημότερη προτεραιότητα του πρωθυπουργού κ. Κ.Σημίτη, το επόμενο εξάμηνο. Τυχόν αποτυχία του εγχειρήματος είναι σαφές ότι θα προκαλέσει προβλήματα στην (τότε) κυβέρνηση, ενώ η επίτευξη του στόχου θα σημάνει και την σημαντικότερη αλλαγή στην οικονομία κατά τα τελευταία χρόνια, μετά την απελευθέρωση της αγορά τηλεπικοινωνιών (άλλη περιουσία του Λαού), που κατά σύμπτωση επιτέλεσε, πάλι, το ίδιο υπουργείο (τότε) στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς (2000), έπειτα από ανεπιτυχείς προσπάθειες 10 ετών.

Ακούσατε πάλι ; Προσωπικό στοίχημα του υπουργού, αλλά και την διασημότερη προτεραιότητα του πρωθυπουργού ! Δέκα χρόνια προσπαθούσαν να “ξεπουλήσουν την περιουσία του Λαού” και αν το πετύχαιναν θα σήμαινε την σημαντικότερη αλλαγή στην οικονομία αν όμως δεν το πετύχαιναν, τότε (2001), θα είχαν σοβαρά προβλήματα. Δεν τα κατάφεραν κι' έτσι “σώθηκε” η περιουσία των συνδικαλιστών, λάθος, του Λαού ήθελα να πω.

Με την ευκαιρία, να σας δώσω και μερικά ακόμα στοιχεία και σχόλια της ένδοξης εκείνης εποχής, που “ο Λαός ήταν στην εξουσία”, για να καταλάβετε περί ποιας περιουσίας αλλά και ποιας διαχείρισης του προβλήματος, μιλάμε. Διαβάζουμε λοιπόν :

Το πρόβλημα με την Ολυμπιακή άρχισε να γίνεται οξύ από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, με την απελευθέρωση της αγοράς αερομεταφορών, η οποία βρήκε την εταιρία σε ευάλωτη θέση......κλπ. Δηλαδή ο Λαός με το που ανέβηκε στην εξουσία (1981) άρχισε αμέσως να βγάζει τα μάτια του μόνος του, σαν αρχάριος και άπειρος που ήταν στην διαχείριση της περιουσίας του και χωρίς καμία από τις οι άλλες “δημοκρατικές δυνάμεις” (τις θυμόσαστε;), να τον συμβουλεύει σχετικά, όπως θα έκανε κάθε υπεύθυνος πατριώτης. Αντ' αυτού αφήσαν αυτή την ευθύνη στους αδιάφθορους και Λαολάτρες, “μπουκιά και συχώριο”, συνδικαλιστές.
Αποτέλεσμα; Ο “Λαός στην εξουσία” είδε και απο'δε ότι η περιουσία του όχι μόνο δεν αυγάτιζε αλλά σιγά σιγά χανότανε κιόλας, αποφάσισε να την (ξανά) πουλήσει, αφού προηγουμένως το πρώτο πείραμα “....με την ανάθεση του μάνατζμεντ στην εταιρεία Speedwing, θυγατρική της British Arways, είχε άδοξο τέλος, και κυρίως συσσώρευσε νέα προβλήματα στην Ολυμπιακή. Η Speedwing δεν κατάφερε να βάλει την εταιρεία σε στρατηγική συμμαχία, δεν πέτυχε τους στόχους του επιχειρησιακού προγράμματος (διόγκωσε το λειτουργικό κόστος και υπερεκτίμησε τα έσοδα) και τελικώς η British Arways, δήλωσε ότι δεν ενδιαφερόταν να αγοράσει το 20% της Ολυμπιακής....” Κοροΐδα ήτανε;
Πήρανε τα εκατομμυριάκια τους από την “περιουσία του Λαού” και φύγανε. Όσο για τους συνδικαλιστές, ως εταιρόρυθμα (!) πλέον μέλη της εταιρείας “Ο Λαός στην Εξουσία & Σια ΕΕ” επανήλθαν με τιμή και δόξα, στα καθήκοντά τους στην προστασία της “περιουσίας του Λαού”.
Όμως το πράμα, φαίνεται ότι δεν πήγαινε άλλο και “Η απόφαση για την ιδιωτικοποίηση, λέει η ιστορία, ελήφθη αρχές του 1998 (17 Ιανουαρίου), με δεδομένη την αδυναμία του Δημοσίου να χρηματοδοτεί πλέον την Ολυμπιακή, αλλά και της ίδιας της εταιρίας να πετύχει τους στόχους του Προγράμματος Εξυγίανσης”. Τζίφος δηλαδή και πάλι.
Η περιουσία όμως, που δεν είναι ποια περιουσία αλλά εικονική πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρει πλέον κανένα, εκτός τους συνδικαλιστές, ούτε χάρισμα. Και όχι μόνο δεν δίνει αλλά τρώει από την παιδεία, την υγεία και τα κρεβάτια της εντατικής, την σύνταξη, από το καλάθι της νοικοκυράς, δηλαδή, εδώ ταιριάζει απόλυτα, ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ και κανένας «προοδευτικός» εγκέφαλος, ούτε καν ο νέος και νέο αίμα και δυναμικός κ. Τσίπρας δεν διαμαρτύρεται, ίσως γιατί όσο ποιο φτωχός και αδύναμος είναι ο Λαός τόσους περισσότερους ψήφους διαμαρτυρίας θα αλιεύουν στα θολά νερά της αριστερίστικης (όχι αριστερής, είναι άλλο πράγμα) πολιτικής τους. Όσο για τους «εν δυνάμει» κυβέρνηση, έχουν, λέει, σχέδιο για την εξυγίανση της Ολυμπιακής! Τώρα (!). Και δεν μας το λένε, προφανώς για μην το κλέψουν οι Ιταλοί και έτσι βοηθήσουν τον δεξιό Μπερλουσκόνι στο πρόβλημα που έχει με την δική του Alitalia. Όχι τι.

Ο ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Θέλω να φέρω σε γνώση των φίλων bloggers, μια επιστολή με ημερομηνία 03/08/2008 που έλαβα από την ΤΕΛΛΑΣ Α.Ε. ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ, Μέλος του Ομίλου WIND, για ένα χρέος μου €10,14 του προηγούμενου μηνός. Η επιστολή γράφει:


«Αγαπητέ πελάτη,

«Θα θέλαμε να σας υπενθυμίσουμε ότι ο λογαριασμός σας που αφορά τις «υπηρεσίες Σταθερής Τηλεφωνίας και Internet παρουσιάζει ανεξόφλητο «υπόλοιπο €10,14. Παρακαλούμε όπως προβείτε στην τακτοποίηση της οφειλής «σας χρησιμοποιώντας έναν από τους τρόπους εξόφλησης που αναγράφονται «στο πίσω μέρος. Σε αντίθετη περίπτωση θα είμαστε στη δυσάρεστη θέση να «προβούμε σε προσωρινή διακοπή της παροχής των προαναφερόμενων «υπηρεσιών μας προς εσάς μετά την πάροδο είκοσι (20) ημερών από την «ημερομηνία έκδοσης που αναγράφεται στην παρούσα ειδοποίηση εξόφλησης, «καθώς και να αναθέσουμε την είσπραξη της οφειλής αυτής σε «εξωτερικούς συνεργάτες» (η τελευταία υπογράμμιση δική μου).


Ο λόγος που κοινοποιώ αυτή την επιστολή είναι για να εκφράσω την δυσφορία μου για τον, αδικαιολόγητα, αγενή τρόπο συντάξεως μιας τυπικής ενημερωτικής επιστολής προς ένα πελάτη, διότι περί αυτού πρόκειται και μάλιστα ενός πελάτη που δεν έχει εκδηλώσει προθέσεις κακοπληρωτή.
Σημειώνω ιδιαιτέρως την τελευταία φράση της επιστολής που αναφέρεται στην «…είσπραξη της οφειλής…κλπ» που δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό της επιστολής αυτής, λίαν επιεικώς, ως «αγενή».
Και μία απορία: Το πώς μια εταιρεία επιδιώκει την είσπραξη οφειλών προς αυτήν είναι θέμα εσωτερικής οργάνωσής της. Αυτό το «εξωτερικοί συνεργάτες» για να αναφέρεται και μάλιστα με έμφαση, κάτι άλλο πρέπει να σημαίνει, που δεν γνωρίζω και θα ήθελα πολύ να μάθω.
Και μία σύσταση προς την εταιρεία. Διαβαθμίστε τις ενημερωτικές επιστολές σας προς τους πελάτες σας σε 2-3 κατηγορίες π.χ. απλές ενημερωτικές, προειδοποιητικές, λήψης μέτρων κλπ, ανάλογα με το αντικείμενο και τον πελάτη, αν θέλετε να έχετε και το τεκμήριο της σοβαρότητας ανάλογο προς την οικονομικό σας μέγεθος.
Άλλως με αυτές τις προϋποθέσεις δεν με τιμά η συνεργασία μου μαζί σας και θα την διακόψω.
Ας μην ξεχνάμε ότι όσο ποιο μεγάλα είναι τα επιχειρηματικά οικονομικά μεγέθη τόσο ποιο μεγάλη είναι η ανάγκη που έχουν τους καταναλωτές. Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να ζήσει χωρίς κάποιον από αυτούς, ενώ κανείς τους δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμάς. Ας τους «φοβίσουμε» λοιπόν κι’ εμείς ως «εξωτερικοί συνεργάτες».

ΤΙ ΑΔΙΚΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ !

Διάβαζα την περασμένη Κυριακή 27/7 σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα: “Πως στήθηκε η κομπίνα με το σκραπ που στοίχισε εκατομμύρια στον ΟΣΕ” και απόρησα. Καλά, ξέφυγε από τους διάφορους σκανδαλοκυνηγούς, του Κοινοβουλίου μας π.χ. του κ.Καχρημάκη, ή των ΜΜΕ, ένα τέτοιο σκάνδαλο. Μα μέσα στις τόσες έννοιες που έχουν αυτοί οι άνθρωποι στο κεφάλι τους, για το καλό μας, το καταλαβαίνω και τους δικαιολογώ, αλλά από τους αδιάφθορους συνδικαλιστές πως ξέφυγε;
Αυτοί που με μια έννοια ξυπνάνε το πρωί και με την ίδια έννοια κοιμούνται βράδι: το συμφέρον του Λαού και του εργαζόμενου, ποτέ το δικό τους. Δεν πήραν το παράδειγμα από τους συναδέλφους τους της Ολυμπιακής που χάρις στις άοκνες προσπάθειές τους δεν αφήνουν να χαθεί ούτε λεπτό τόσο στο οικονομικό όσο και στην ακρίβεια εκτέλεσης των δρομολογίων και έτσι η εταιρία τους είναι σήμερα το καμάρι μας διεθνώς;
Και δεν θα έκανα αυτό το σχόλιο αν δεν υπήρχε το προηγούμενο όπου πάλι τους είχε ξεφύγει.
Το σκάνδαλο των Ομολόγων εννοώ, γιατί αν δεν τους είχε ξεφύγει θα το είχαν εγκαίρως καταγγείλει και δεν θα τα είχαν αγοράσει τα Ταμεία για να χάσουν τα λεφτά των ασφαλισμένων.
Σκέφτηκα λοιπόν, μήπως κάποιος συνάδελφός τους από την καταραμένη δεξιά τους ρίχνει κάτι στον καφέ και τους κοιμίζει, γιατί απ'αυτούς όλα να τα περιμένεις. Δεν εξηγείτε διαφορετικά, γιατί για να πούμε ότι παίρνουν κι' αυτοί “το κάτι τι τους” από την αρπαχτή και δεν μιλάνε, δεν το πιστεύω με τίποτα.
Όσο για το αν θα πάει κανείς φυλακή, είναι πολύ βάρβαρο ερώτημα. Στο κάτω κάτω δεν πουλούσαν πειρατικά cd, όπως κάτι φουκαράδες λαθρομετανάστες που κάνουν αυτή την κατάπτυστη απάτη για ένα πιάτο φαί.
Αντιθέτως, τα σαΐνια του ΟΣΕ έχουν ευγενέστερους και υψηλότερους στόχους. Προσπαθούν να ανελιχθούν στην ανώτερη κοινωνική τάξη, αυτή των νεοπλούτων, με τζιπ 4Χ4 μεγέθους στρατιωτικού οχήματος μεταφοράς προσωπικού (όσο ποιο μεγάλο τόσο καλύτερα) και φουσκωτό 10 μέτρων, πουλώντας όμως περιουσία ενός “μονοπώλιου”, κάνοντας έτσι και μια ηρωική αντίσταση κατά των μονοπωλίων που ρουφάνε το αίμα…κλπ.

Τι άδικος που είναι ο κόσμος!

ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Νο1

Είμαι πολίτης της Ελληνικής Δημοκρατίας που σύμφωνα με το εισόδημά μου κατατάσσομαι στην κατηγορία “Λαός”, με την σημερινή έννοια του όρου, δηλαδή στην κατηγορία των «μεροκαματιάρηδων, άνεργων, μικροσυνταξιούχων και λοιπών μικρο…μικρών» και του «….δώσε ημίν σήμερον». Σ’αυτή την κατάσταση ευρισκόμενος άκουσα από τον πολλά υποσχόμενο (;) νέο αστέρα (;;) την πολιτικής ελίτ μας, κ. Τσίπρα, να δηλώνει: “Τέλος στην εποχή των αυτοδύναμων Κυβερνήσεων...” Και αναρωτήθηκα: έμενα τι με νοιάζει ; Αμα τελειώσουν, δηλαδή, οι αυτοδύναμες Κυβερνήσεις εγώ θα πάψω να λέω κάθε πρωί το «Πατερημών» ; Κι'αν ναι, πως ; Γιατί δεν μου το κάνει λιανά για να το καταλάβω ; Ή μήπως δεν θέλει κι'αυτός, όπως και οι άλλοι, να καταλάβω ;
Υ.Γ 1. Και μια και μιλάμε για πολυκομματικές κυβερνήσεις, λες και μόλις ανακαλύψαμε την Αμερική, να επισημαίνω δύο πολύ σημαντικά σημεία που έχουν σχέση με αυτές: πρώτον, για να είναι αποδοτικές (αν είναι) χρειάζεται να υπάρχει δημόσια διοίκηση κι'εμείς δεν έχουμε, (δες Ιταλία) και δεύτερον και πιο σημαντικό, είναι ότι κατά βάσην είναι αντιλαϊκές, γιατί αυτός είναι και ο λόγος που συστήνονται, δηλαδή να μπορούν να πέρνουν δύσκολες αποφάσεις με την λιγότερη δυνατή λαϊκή αντιδραση και μικρότερο πολιτικό κόστος, φυσικά.
Υ.Γ 2. Της τελευταίας στιγμής: Λέτε ότι αν υπήρχε πολυκομματική κυβέρνηση τώρα, οι συνδικαλιστές του ΟΣΕ θα είχανε αντιληφθεί και θα είχανε καταγγείλει τους απατεώνες συναδέλφους τους που κάνανε τις κομπίνες με τα σκράπ και τα επιπλέον βαγόνια στην αμαξοστοιχία;

Τελικά πράγματι δυστυχούμε ;

Είναι πολλά πράγματα στην διαχείριση των κοινών που εμείς οι απλοί άνθρωποι είτε γιατί δεν έχουμε τις γνώσεις, είτε γιατί οι πληροφορίες που μας δίνονται είναι, σκοπίμως “μισές”, δεν τα καταλαβαίνουμε. Είναι όμως και κάποια που όσο “τούβλο” και να είσαι, αν έχεις μάλιστα και μια πείρα διαχείρισης απλής οικογενειακής οικονομίας, καταλαβαίνεις ό,τι χρειάζεται για να δυσανασχετήσεις:
1ον- Όταν διαβάζεις, ότι η ΕΡΤ διέθεσε 1και, εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 400και, εκατομμύρια δραχμές (για να καταλαβαινόμαστε εμείς οι μεγαλύτεροι), για σήματα και άλλα ανούσια, επί της οθόνης “στολίδια” και λέω ανούσια γιατί για την βαρέως πάσχουσα ουσία που είναι π.χ. η κακοποίηση της Ελληνικής γλώσσας από τους διαφόρους “ρεπόρτερ” που οι περισσότεροι φαίνεται ότι δεν έχουν και πολύ καλή έως καθόλου, σχέση με την Γραμματική και το Συντακτικό, αλλά ούτε και με την ορθοφωνία, κανείς τους δεν ενδιαφέρεται. Ακούς π.χ. αυτό το συνεχές “εεεεεεεεεεεεεεεεε” πριν σχεδόν από κάθε λέξη που εκφέρει. Τα συνεχή “να πούμε” και το χειρότερο “πρέπει να πούμε” χωρίς να έχει καμία σχέση το “πρέπει” με αυτό που στη συνέχεια λέει. Άσε αυτό το“....τον διευθύνων σύμβουλο” και άλλες τέτοιες γραμματικούρες, που βγάζουν μάτια. Μάλιστα μια κυρία “ρεπόρτερ” εκτός των παραπάνω που χρησιμοποιεί κατά κόρον, φαίνεται ότι έχει και πρόβλημα αναπνευστικό (!) γιατί η εισπνοή της, την ώρα που μιλάει τρυπάει τ'αυτιά σου και σταματάει την δική σου αναπνοή.
2ον- Όταν ακούς, πρωί-πρωί (ραδιόφωνο ΣΚΑΪ 27/6) τον αιρετό (ε;) Νομάρχη Αθηνών να δικαιολογεί την ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ με 500χιλιάδες ευρώ, για τις ανάγκες της διοργάνωσης του Συνεδρίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην χώρα μας και να περιγράφει την διαδικασία διάθεσης του ποσού αυτού, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ υπέβαλε το αίτημα στον Νομάρχη, φυσικά κομματικό φίλο, ο Νομάρχης, εν συνεχεία, απευθύνθηκε στο Υπ.Εσωτερικών γιατί αυτός δεν είχε, λέει, τα χρήματα αυτά, πράγμα που δεν το ήξερε το ΠΑΣΟΚ, γιατί στην εποχή του η τοπική αυτοδιοίκηση είχε άφθονα χρήματα, ο δε κύριος Υπουργός αναγνωρίζοντας το μεγάλη σημασία αυτού του Συνεδρίου για την Ελλάδα αλλά και την τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως εξήγησε ο κ.Νομάρχης, διέθεσε τα χρήματα αυτά και άφησε απλήρωτους τους δασεργάτες που δούλεψαν στα καμένα της Πελοποννήσου. Τελικά το μάρμαρο το πλήρωσε η Βουλή, μετά από θόρυβο που φαίνεται ότι έγινε, αλλά οι δασεργάτες έμειναν απλήρωτοι. Τώρα αν με τα χρήματα αυτά θα μπορούσε, (αφήνοντας πάντα απλήρωτους αλλά στον καθαρό αέρα τους δασεργάτες), να λειτουργήσει τουλάχιστον μια μονάδα εντατικής σε κάποιο Νοσοκομείο της περιφερείας και να σωθεί κάποιος άνθρωπος, δεν έχει και μεγάλη σημασία, μπροστά στο “βάθεμα” και το “πλάτεμα” της Δημοκρατίας.
3ον- Όταν βλέπεις μέσα από τα κανάλια της ΕΡΤ (γιατί τα καινούργια σήματα σε κάνουν φανατικό τηλεθεατή της) τις ουρές των νέων της γενιάς των 700ευρώ, (κύριε Αλαβάνο), να στέκονται με τις ώρες στον ήλιο και να σκοτώνονται για ένα εισιτήριο της Μαντονα των 250 και 150 ευρώ.
Τότε, αν σου έχει μείνει ακόμα μυαλό καθαρό ....σκέφτεσαι (ίσως αυτό δεν θέλουν). Τελικά πράγματι δυστυχούμε ή αυτό πρέπει να πιστέψουμε για να αναζητήσουμε τον κάποιο που θα μας σώσει και που κατά “σύμπτωση” αυτός ο κάποιος είναι ένας από τους ίδιους που δεν μπορεί να μας σώσει, μελετώντας την εντελώς πρόσφατη ιστορία του.

Περί Μύθων της Ιστορίας μας

Άκουσα πάλι από έγκυρα χείλη, καθηγητή Πανεπιστημίου, σε τηλεοπτικό σταθμό (Mega), ανήμερα της 25ης Μαρτίου, τα περί “μύθων” σχετικά με το Λάβαρο και την κήρυξη της Επανάστασης από τον Π.Π.Γερμανό και του "κρυφού σχολιού “ και άλλων (μύθων) που δεν πρόλαβε να μας πει ποιών.
Κατ'αρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ιστορικός Μύθος δεν σημαίνει ούτε ψεύδος, ούτε παραμύθι, ούτε πολύ περισσότερο, εκ του μη όντος περιγραφή γεγονότος. Είναι εξιδανικευμένη περιγραφή κάποιου, μείζονος σημασίας ιστορικού γεγονότος, με τρόπο που να μένει στην εθνική συλλογική μνήμη και στην εθνική συλλογική συνείδηση.
Με την διευκρίνηση αυτή κατά νου, δεν έχω καταλάβει τελικά τι εξυπηρετεί και σε τι σκοπεύει αυτή η εμμονή στην “απομυθοποίηση” και “αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας”. Ας δεχθούμε όμως, προσωρινά, ότι πράγματι δεν έγιναν έτσι τα πράγματα και ότι κανένας Δεσπότης δεν σήκωσε το λάβαρο του αγώνα και κανένας παπάς δεν δίδαξε την Ελληνική στα παιδιά.
Ας πούμε, λοιπόν, ότι 5-6 άνθρωποι, Έλληνες και πατριώτες (ή κι’αυτό είναι μύθος ;), χωρίς παπάδες και λάβαρα, συγκεντρώθηκαν σε κάποιο χώρο, γιατί αυτά τα πράγματα δεν γίνονταν τότε με.... τηλεδιάσκεψη, στην πλατεία του χωριού, στο καφενείο, σ'ενα σπίτι, οπουδήποτε τέλος πάντων (αλλά όχι στην εκκλησία, πάει και τελείωσε!) και αποφάσισαν την κήρυξη της επανάστασης. Μπορούμε να φανταστούμε αυτή τη σκηνή ; Κάποιος δεν θα πρέπει να είπε κάτι σαν “αδέλφια, όλοι στον αγώνα για την λευτεριά της πατρίδας μας” ή κάπως έτσι ; Κάποιος άλλος στην έξαψη της στιγμής δεν θα φώναξε “λευτεριά ή θάνατος”; Κάποιος τρίτος δεν θα πρότεινε να δώσουνε τα χέρια και να ορκιστούνε ότι θα δώσουνε και την ζωή τους ακόμα για την πατρίδα ; Ε΄κάπως έτσι πρέπει να έγινε, με την ψυχολογία των ανθρώπων που αποφάσιζαν μετά 400 χρόνια να αγωνιστούν για την λευτεριά τους. Το αν όλη αυτή η σκηνή δεν έγινε ακριβώς έτσι αλλά κάπως έτσι, αυτό σημαίνει ότι η διαδικασία της κήρυξης της επανάστασης είναι μύθος ; Το τελετουργικό είναι το μείζον ;
Τώρα ως προς τον ρόλο, τότε, των Δεσποτάδων και των παπάδων, της εκκλησίας γενικώς. Έχει σκεφθεί κανείς από τους περί μύθων ομιλούντες, μερικά πολύ σημαντικά της εποχή εκείνης ; Πρώτον, ότι Ελλάδα, με την έννοια του κράτους υπό Τουρκική Οθωμανική κατοχή (όπως πρόσφατα με τους Γερμανούς) δεν υπήρχε ; Δηλαδή, κράτος με Ελληνική κεντρική Διοίκηση και Ελληνικές Διοικητικές υπηρεσίες, έστω και κάτω από τον έλεγχο του κατακτητή, δεν υπήρχε ; και Δεύτερον, ότι η μόνη Ελληνική, ας πούμε, Διοίκηση κάποιας μορφής, οργανωμένη και διοικούμενη από Έλληνες, ήταν η Εκκλησία και ο κλήρος, έστω κι'αν μερικοί απ' αυτούς δεν συμφωνούσαν με την κήρυξη της επανάστασης ;
Ποιος, λοιπόν, θα φρόντιζε για την εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων ; Το ότι οι Οθωμανοί δεν “εμπόδιζαν” την στοιχειώδη εκπαίδευση, μήπως την βοηθούσαν κιόλας και την ενθάρρυναν διορίζοντας δασκάλους και καθηγητές τους οποίους μάλιστα πλήρωναν από το δικό τους δημόσιο ταμείο, είχαν οργανωμένα σχολεία με ωράριο, βιβλία κλπ ; Τίποτα απ' αυτά. Αυτό λοιπόν το τεράστιο κενό το κάλυψαν οι παπάδες, από τους λίγους που ήξεραν πέντε γράμματα και ήταν κοντά στον λαό, αλλά και κυρίως, είχαν επίγνωση της αξίας και του ρόλου τους στην διατήρηση της Ελληνικής εθνικής συνείδησης του λαού, για πολλούς αιώνες Ελληνικής εθνικής ανυπαρξίας.
Ήταν λοιπόν μύθος, κατά τον κύριο Καθηγητή, το κρυφό σχολιό, δηλαδή ότι οι κατακτητές δεν απαγόρευαν μεν φανερά την μάθηση της Ελληνικής γλώσσας, της Ελληνικής Ιστορίας και των Ελληνικών Ηθών και Εθίμων, αλλά έκαναν ότι μπορούσαν με έμμεσο κα δόλιο τρόπο, στερώντας τους δηλαδή κάθε μέσο, οικονομικό και τεχνικό, για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Αυτό δεν σημαίνει “κρυφό σχολιό” ; Με άλλα λόγια επέτρεπαν στους Έλληνες να αναπνέουν αλλά τους στερούσαν το οξυγόνο. Τέτοια ελευθερία.
Επειδή όμως διαισθάνομαι και από άλλες περιπτώσεις, όπως π.χ. το περίφημο βιβλίο της ΣΤ΄Δημοτικού , ότι η επιστημονική έρευνα του παρελθόντος μας, έχει πολύ ενδιαφέρον για τους ερευνητές/μελετητές, που εξ ορισμού είναι οι Καθηγητές του Πανεπιστημίου, θα ήθελα να τους ρωτήσω, τι έχουν κάνει 50 και πλέον χρόνια τώρα, που οργιάζει η προπαγάνδα των γειτόνων μας Σλαβομακεδόνων, που μέχρι Έδρες πολλές, σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού έχουν ιδρύσει και Συγγράμματα περί των αρχαίων “Μακεδονικών ριζών τους” σ' όλες, σχεδόν, τις Βιβλιοθήκες του κόσμου υπάρχουν και καυχώνται ότι είναι απόγονοι του Φιλίππου και του Μ.Αλεξάνδρου, χωρίς να φοβούνται να γελοιοποιηθούν ; Πόσα αντίστοιχα συγγράμματα Ελλήνων Καθηγητών και άλλων επιστημόνων υπάρχουν στις ίδιες Βιβλιοθήκες, ας αφήσουμε τις έδρες στα ξένα Πανεπιστήμια που εδώ το σύγχρονο Ελληνικό Κράτος λάμπει διά της απουσίας του.
Κι' αν μας πούνε, ως συνήθως, ότι το Κράτος φταίει που δεν δίνει λεφτά, θα τους απαντήσω ότι ο ιστορικός κ. Σαράντος Καργάκος, που είχε τον ζήλο για την αποκάλυψη της απάτης των Σκοπιανών και την αγάπη για την ιστορία μας και την ενημέρωση των απλών πολιτών, κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία, βρήκε τα χρήματα από Έλληνες ιδιώτες πρόθυμους (δες ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και SKAΪ κ.α.), όπως πάντα όταν πρόκειται να βοηθήσουν την πατρίδα τους/μας, και δημοσίευσε μία πολυσέλιδη μελέτη, εύληπτη, κατανοητή και χρήσιμη στον καθένα και επιπλέον την παρουσίασε συγχρόνως και σε μετάφραση στ' αγγλικά.
Και άλλοι ψάχνουν για μύθους......στ' άχυρα (της TVούλας μας).